Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Duo Reges: constructio interrete. Hos contra singulos dici est melius. Recte, inquit, intellegis. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Quare conare, quaeso. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Is es profecto tu. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Ea possunt paria non esse. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.

Quam haec sunt contraria! hic si definire, si dividere
didicisset, si loquendi vim, si denique consuetudinem
verborum teneret, numquam in tantas salebras incidisset.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
Equidem, sed audistine modo de Carneade?
Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.

Quam ob rem turpe putandum est, non dico dolere-nam id quidem est interdum necesse-, sed saxum illud Lemnium clamore Philocteteo funestare, Quod eiulatu, questu, gemitu, fremitibus Resonando mutum flebiles voces refert.

Quare attende, quaeso.: Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Primum divisit ineleganter;: Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.
Bork: Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Quid vero?: Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Bork: Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Quid enim?: Eadem nunc mea adversum te oratio est.